ماضی
مــذكـــر مــــؤنث
مفرد { للغائبِ } هُـــوَ شـَکــرَ ربّــَهُ مفرد { للغائبةِ } هــي شَکــرَت ربَّهــا : اوپروردگارش راشكر كرد
غائب مثني { للغائبَتین ِ} هُــما شَکـرتا ربَّــهُما مثني { للغائبین ِ} هُـما شـَکرا ربَّـهُما : آنهاپروردگارشان راشكر كردند
جمع { للغائبینَ } هـُم شـَکـروا ربَّـهُم جمع { للغائباتِ } هُـنَّ شـَکـرنَ ربَّـهُـنَّ : آنهاپروردگارشان راشكر كردند
.................................................................................................................................................................
مفرد { للمخاطَبِ} : أنـتَ شکرتَ ربَّـکَ مفرد { للمخاطبةِ} : أنتِ شکرتِ ربَّکِ : تو پروردگارت راشكر كردي
مخاطب مثني { للمخاطبیَن ِ} : أنـتُما شَکرتُما ربَّکُما مثني { للمخاطبَتَین ِ} : أنتُما شَکرتُما ربَّکُما : شما پروردگارتان راشكر كرديد
جمع { للمخاطبینَ} : أنتُم شکـَرتُم ربَّکُم جمع { للمخاطباتِ }: أنتُنَّ شَکرتُنَّ ربَّـکُنَّ : شما پروردگارتان راشكر كرديد ...............................................................................................................................................................
« للمتکلم وحدة »: أنـَـا شـَکـرتُ رَبّــي : من پروردگارم راشكر كردم « للمتکلم مع الغیر»: نـَحـنُ شـَکـرنـا ربَّـنا : ما پروردگارمان راشكر كرديم
...................................................................................................................................................................
مضارع
مــذكـــر مــــؤنث
مفرد { للغائب } هُـــوَ يشـکـُـرُ ربّــَهُ مفرد { للغائبةِ } هــي تشکـُـرُ ربَّهـُـا : اوپروردگارش راشكر مي كند
غائب مثني { للغائبین ِ} هُـما يشـکـُرانِ ربَّـهُما مثني { للغائبَتین ِ} هُــما تشکـُران ِربَّــهُما : آنهاپروردگارشان راشكر مي كنند
جمع { للغائبینَ } هـُم يشـکـُرونَ ربَّـهُم جمع { للغائباتِ } هُـنَّ يشـکـُرنَ ربَّـهُـنَّ : آنهاپروردگارشان راشكر مي كنند
...............................................................................................................................................................
مفرد { للمخاطَبِ} : أنـتَ تـَــشکُرُ ربَّـکَ مفرد { للمخاطبةِ} : أنتِ تشکُرینَ ربَّکِ : تو پروردگارت راشكر مي كني
مخاطب مثني { للمخاطبیَن ِ} : أنـتُما تشکران ربَّکُما مثني { للمخاطبَتَین ِ} : أنتُما تشکُران ربَّکُما : شما پروردگارتان راشكر مي كنيد
جمع { للمخاطبینَ} : أنتُم تـشکـرون ربَّکُم جمع { للمخاطباتِ }: أنتُنَّ تـَشکرنَ ربَّـکُنَّ : شما پروردگارتان راشكر مي كنيد .........................................................................................................................................................
« للمتکلّم وحدة »: أنــَا أشـکـُرُ رَبّـــي : من پروردگارم راشكرمي كنم « للمتکلّم مع الغیر»: نـَحـنُ نـَشکـُرُ ربّـَنـا : ماپروردگارمان راشكر مي كنيم
.................................................................................................................................................................
امــــــر
مــذكـــر مــــؤنث
مفرد للمخاطَب : ( أنتَ ) أُشکُرْ رَبَّکَ مفرد للمخاطَبَة ِ: ( أنتِ ) أُشکُری رَبَّـکِ پروردگارت را شكر كن
مخاطب مثني للمخاطبَین ِ : (أنتما ) أُشکُرا ربَّکُما مثني للمخاطبتَین ِ ( أنتما ) أُشکُرا ربَّـکما پروردگارتان را شكر كنيد
جمع للمخاطبینَ : (أنتم ) أُشکُروا ربَّـکُم جمع للمخاطباتِ : ( أنتُنَّ ) أُشکُرنَ رَبَّکـُنّ پروردگارتان را شكر كنيد